ငတ္တာေတာင္နည္းေသးတယ္

တခါကေပါ့ လူပ်ိဴႀကီးတေယာက္နဲ႕ အပ်ိဴႀကီးတေယာက္တို႕ ကားအတူတူေမာင္းလာၾကတယ္။ကားေမာင္းရင္းလူပ်ိဴႀကီးက ဂီယာခ်ိန္းေတာ့ အပ်ိဴႀကီးေပါင္ကို လက္နဲ႕ကုိင္မိတယ္။သာယာတဲ့ အေတြ႕အထိေၾကာင့္ လက္ကိုျပန္မရုပ္မိဘူး။အေတာ္ေလးၾကာ
လာေတာ့ အပ်ိူႀကီးက အသံတုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ စကားေျပာပါတယ္။
"ဒီမွာ....ဒီမွာ
ဓမၼသစ္က်မ္းအခန္းႀကီးငါးထဲက
အခန္းငယ္ သံုးကိုသတိရၿပီး
ဆင္ျခင္ပါ"
လူပ်ိူႀကီးလဲ အပ်ိဴႀကီးရဲ႕ သတိေပးစကားေၾကာင့္ သက္ျပင္းေလးခ်ၿပီးလက္ကိုျပန္ရုပ္လိုက္ရတယ္။ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာပါ
ဘူး ဂီယာထိုးရင္ လက္ကထပ္ကုိင္ထားျပန္တယ္။အပ်ိဴႀကီးကလဲ ထပ္ၿပီးသတိေပးရျပန္တယ္။
"ဒီမွာရွင့္....ဒီမွာ
ဓမၼသစ္က်မ္းအခန္းႀကီးငါးထဲက
အခန္းငယ္သံုးကို သတိရပါ"
လူပ်ိဴႀကီးလဲ သတိေပးသံစကားအဆံုးမွာ သက္ျပင္းေလးခ်ၿပီး လက္ကိုျပန္ရုပ္လိုက္ရျပန္တယ္။ဒီလိုနဲ႔ အပ်ိဴႀကီးဆင္းမဲ့ေန
ရာေရာက္လို႕ ကားရပ္ေပးလိုက္တယ္။ဒီတခါမွာေတာ့ အပ်ိဴႀကီးက သက္ျပင္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ခ်ၿပီး ကားေပၚကဆင္းသြားပါ
တယ္။လူပ်ိဴႀကီးက အပ်ိူႀကီးရဲ႕ သတိေပးစကားကိုမမွတ္မိတာေၾကာင့္ ကားဒတ္ရွ္ဘုတ္ထဲက ဓမၼသစ္က်မ္း စာအုပ္ေလးကို ထုတ္

ဖတ္လိုက္ပါတယ္။ဓမၼသစ္က်မ္းအခန္းႀကီးငါး အခန္းငယ္သံုးထဲမွာ ပါတဲ့စသားေၾကာင့္ လူပ်ိဴႀကီးချမာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကကြဲသြား
ရပါတယ္။ကိုယ့္ကိုကိုယ္လဲ အျပစ္တင္လိုက္တယ္။
" ဟိုက္..........

ေသစမ္းကြာ...ငတ္တာေတာင္နဲေသးတယ္
ေတာက္....အေရးထဲၾကမွ ဒီစာသားကိုေမ့ေနရတယ္လို႕ကြာ"
ဓမၼသစ္က်မ္းအခန္းႀကီးငါး အခန္းငယ္သံုးထဲမွာ ပါတဲ့စာသားက
"အေမာင္လူသား
ေရွ႕ကိုတိုးေလာ့" တဲ့.........။