အစက ေျပာသားနဲ႔

က်ေနာ္နဲ႔က်ေနာ့္မိန္းမ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ ပဲရစ္ျမိဳ႔ကုိ အလည္ေရာက္ခ့ဲစဥ္ကေပ့ါ။
တည္းခိုတ့ဲေနရာကလည္း ပဲရစ္ျမိဳ႔႔ရဲ႕နာမည္ေက်ာ္ "ခ်စ္သူလမ္းၾကား" အနီးကဟိုတယ္တစ္ခုမွာေလ။
ညေနေစာင္းလဲေရာက္ေရာ က်ေနာ့္ဇာတိကျပလာတယ္၊ အဲဒီ "ခ်စ္သူလမ္းၾကား" ထဲကုိ
သြားၾကည့္ခ်င္တာေလ။ ဝါသနာပါတာကုိး။
ဒါနဲ႔ မိန္းမကုိလွည့္ပတ္ေျပာခ့ဲျပီး သူ႔ကုိ ဟုိတယ္အခန္းမွာ ခဏထားခ့ဲလိုက္တယ္၊
ျပီးတာနဲ႔ ခ်စ္သူလမ္းၾကားတေလွ်ာက္ အစံုအဆန္လိုက္ၾကည့္မိတယ္... ...
အားပါးပါး...မိန္းမလွေလးေတြဗ်ာ၊ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ၊ တိုက္နံရံေဘးမွာ၊
ေလွခါးအဆင္းေနရာေလးေတြမွာ...ေပါမွေပါ ေခ်ာမွေခ်ာ။
အသားေလးေတြမ်ား ဝင္းစိုအိဖတ္ေနလိုက္တာ..ေျခသလံုးေလးေတြဆိုရင္
ေျပးေျပးဟပ္လိုက္ခ်င္တယ္..တကယ္။
မေနႏို္င္တာနဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ ကပ္ျပီး ေမးၾကည့္လိုက္တယ္...

"မိန္းကေလး...ဘယ္ေစ်းလဲကြ"

"ရိုးရုိးဆိုရင္ ေဒၚလာ ၂၀၀၊ အစံုဆိုရင္ ေဒၚလာ ၂၅၀"

"ဟင္...အဲေလာက္ေတာင္ ေစ်းၾကီးတာလား၊ ငါက ၂၅ ေဒၚလာေလာက္ဘဲထင္ေနတာ"

"အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ...ရွင္ ဟုိဘက္တစ္လမ္းေက်ာ္ကုိသြား၊
အဲဒီမွာ ၂၅ ေဒၚလာတန္ေတြရိွတယ္၊ဒါေပမ့ဲ စုတ္ျပတ္ေနတာေတြဘဲ ရမွာေနာ္"

"ေအာ္...ေအးပါကြာ၊ မသြားေတာ့ပါဘူး၊ ျပန္ေတာ့မယ္"

"ၾကြ...ၾကြ"

ဟူး...မလြယ္ဘူး၊ သြားျပီး စပ္စုမိတာ အေကာခံလိုက္ရတာ အဖတ္တင္တယ္။
အခန္းျပန္မွ။

ဒါနဲ႔ ဟိုတယ္ကုိျပန္၊ ေရမိုးခ်ဳိး၊ မိန္းမကုိ လက္ဆြဲျပီး
ႏွစ္ေယာက္သားညစာစားဖို႔ လမ္းမအတိုင္း ဆိုင္လိုက္ရွာေရြးေနတုန္း
ကံမ်ားဆိုးခ်င္ေတာ့ ခုနက မိန္းကေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္တိုးပါေလေရာဗ်ာ။
သူကလည္းမွတ္မိတယ္၊ မွတ္မိတာထက္ဆိုးတာက သူ ေျပာလိုက္တ့ဲ စကားဗ်... ...

"ေအာ္..ခုေတာ့ ၂၅ ေဒၚလာတန္ၾကီး မ, လာတယ္ေပ့ါေလ၊
ကၽြန္မ မေျပာဘူးလား၊စုတ္ျပတ္ေနတာပါလို႔"